Best weekend everrrrr!
Door: Sahar
Blijf op de hoogte en volg Sahar
30 Oktober 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
Hoi lieve familie, vriendjes & vriendinnetjes,
Jullie hebben nog wat verhalen van me te goed, dus maar weer een blogje vanuit Nieuw-Zeeland. Na m’n eerste niksdoendag vorige week zaterdag, zijn we zondag weer in de auto gestapt. Eindbestemming: Cathedral Cove in Coromandel! Het was een autoritje van 2,5 uur. Echt bizar eigenlijk dat we elk weekend zo ver rijden. Het is alsof ik elk weekend vanuit Deurne naar familie rijd in de kop van Noord-Holland, terwijl ik dat in Nederland eigenlijk nooit doe omdat dat veel t ever is. En dat weekendje Gisborne van twee weken geleden is gewoon te vergelijk met een ritje Utrecht --> Parijs!
Aangekomen in Coromandel moesten we nog 30 minuutjes lopen vanaf de parkeerplaats naar Cathedral Cove. Ik zou dat nog 10 keer doen want wat is het daar mooi, WAUW! Het is echt een klein paradijsje met helder blauw water, witte stranden, giga rotsen en een leuk watervalletje. Echt zo’n Google afbeelding. We hebben daar de hele middag lekker op het strand liggen zonnen en een beetje gezwommen
Maandag begon de normale werkweek weer. Al eventjes had niemand meer mijn enquete ingevuld en aangezien de teller op 83 stond heb ik besloten een reminder te sturen. Gedurende week kwamen de enquetes gelukkig weer binnen en uiteindelijk heb ik nu 111 enquetes. Prima, ik ben tevreden =) De rest van de week vooral bezig geweest met alle resultaten te analyseren, want dat is veel werk! Gelukkig heeft Dream Au Pair een programma waarbij de grafiekjes er zo uitrollen, dus dat scheelt mij een hele hoop werk. Ondertussen ben ik ook begonnen aan het kwalitatieve deel van mijn onderzoek. Ik moet namelijk ook een aantal families interviewen. Dat worden telefonische interviews aangezien zij allemaal op het Zuider-Eiland wonen. Het plan is om daar deze week of volgende week mee te beginnen.
Op vrijdagavond voor de verandering niet zoveel gedaan, want er stond een lang en druk weekend voor de deur: Labourweekend!! Maandag was het hier Labour Day en dat is een nationale feestdag, een soort Dag van de Arbeid geloof ik. Dat weekend ben ik weer met een georganiseerd tripje van Stagereizen mee geweest. Op zaterdagochtend zijn we met een volle bus aangereden richting Taupo. Na een stop bij een waterval (ze worden gewoon bijna saai…) zijn we doorgereden naar de Bungy Jump!!! Als een kip zonder kop ben ik naar de kassa gelopen en heb ik zo snel mogelijk betaald omdat ik anders bang was dat ik zou afhaken haha. Nog geen kwartiertje later stond ik al op dat platform, 47 meter boven een rivier. Ondertussen was ik mezelf van binnen al helemaal op aan het vreten en stond ik te shaken als een gek. Maargoed, er is nog nooit iemand gestorven bij die bungee jump dus hoe erg kan het nu zijn!? 5 minuten later stond ik eindelijk klaar, ik keek naar beneden en besefte me hoe ontzettend gestoord het eigenlijk is om van zo’n hoogte naar beneden te springen. Maar toen ik me eigenlijk om wilde draaien werd ik al geduwd! Eigenlijk maar goed ook, want iedereen die me een beetje kent weet dat het anders nog 10 minuten had geduurd haha. De eerste keer dat ik naar beneden viel besefte ik me niet zo wat er gebeurde, waarschijnlijk ook omdat ik redelijk onverwachts werd geduwd. Maar tijdens bungees daarna roep ik volgens mij alleen maar ‘Jeeeeeeee!’ en ‘Dit is leeuuuuuuuk!’ en krijg je een enorme adrenaline kick!! Ik krijg nu weer kippenvel! Ik wil nog een keer!!! Ik heb me alleen wel voorgenomen dat als ik het nog een keer ga doen, wat sowieso ooit een keer gaat gebeuren, dat ik zelf ga springen! Sorry mama en oma, ik weet dat jullie het niet zo’n prettig vonden haha. Maar het geeft zo’n kick!!
Na de bungee jump zijn we doorgereden naar ons hostel in Tongariro National Park. De rit er naar toe was echt prachtig! We hebben een heel stuk langs Lake Taupo gereden terwijl de zon onderging. Lake Taupo is het grootste meer van Australazie en het is eigenlijk gewoon een krater! Er is 22.600 jaar geleden een gigantische vulkaanuitbarsting van de Taupovulkaan geweest die zelfs helemaal te zien was in China. Echt een gigaaaa uitbarsting dus en daardoor is er nu een meer van 600 km2 ontstaan.
Daarna zijn we nog langs wat ander giga bergen gereden met sneeuw, waaronder Mount Doom van Lord of the Rings! Dat zijn ook de bergen die we de dag erna zouden beklimmen trouwens. Die avond zijn we vroeg gaan slapen want we zouden de volgende dag om 7.10 am al vertrekken voor de Tongariro Alpine Crossing. Dat is een van de mooiste hikes ter wereld en die is 19.4 km lang. Je doet er gemiddeld 7 tot 9 uur over.
Met een grote backpack op mijn rug vol met eten en drinken (uiteindelijk natuurlijk veel te veel) zijn we om 8 uur in de ochtend aangelopen (speciaal voor Geert: vertrokken). Kelly heeft me zo ongeveer de hele weg uitgelachen omdat ik er bij liep als een scheve Hobit met die huge rugzak die bijna groter was dan ik haha. Bij het eerste deel van de tocht moesten we vooral omhoog lopen want dus echt killing is. Na ongeveer 2 uurtjes kwamen we allemaal mensen tegen die helemaal vol zaten met ijs en die besloten terug te gaan, maar wij liepen nietsvermoedend gewoon door. Nog geen 5 minuten later kwamen we in een of andere gekke sneeuwstorm terecht. De wind waaide 65 km/u en het was ondertussen afgekoeld tot -10! De dag ervoor liepen we nog allemaal in een korte broek en een hempje en nu stond ik daar midden in een sneeuwstorm met bevroren haar, echt een bizar land is dit! Pauze nemen zat er ook niet in want dan koelde je veel te veel af, dus we liepen maar gewoon door. Het was eigenlijk echt zo gaaaaf, ik voelde me echt zo’n Mount Everest beklimmer haha! Ik vond die sneeuwstorm misschien wel het leukste van heel die crossing. Maar toen we na enige tijd de sneeuwstorm uitkwamen was dat ook niet heel verkeerd. Toen we bij de Blue Emerald Lakes aankwamen (dat is een beetje het hoogtepunt van heel die crossing) was het helaas nog een beetje mistig, dus die heb ik niet zo super goed kunnen zien. Maar die meren zijn zo fel blauw, het was alsnog echt zo mooi! De rest van de tocht was gelukkig wat makkelijker want we hoefden alleen nog maar naar beneden te lopen. Het was ondertussen ook helemaal opgeklaard en het uitzicht was wederom weer prachtig. Ik heb echt zo genoten van heel die crossing, wat een avontuur! Op een beetje spierpijn na heb ik verder ook helemaal geen pijn/blaren/ofwatdan ook gehad. In totaal hebben we er 6 uur over gedaan. Aangekomen in het hostel heb ik even een powernappie gedaan en daarna zijn we nog wat wijntjes gaan drinken in de meest saaie bar waar ik ooit geweest ben.
Op maandagochtend moesten we er natuurlijk weer vroeg uit, maar gelukkig hebben we eigenlijk de hele dag in de bus gezeten en heb ik alleen maar geslapen. Je verbrand toch maar even 3000 calorien tijdens die hike!
In 1 weekend van een 47 m hoog plateau afgeduwd en een van de mooiste hikes ter wereld gedaan! Dit was sowieso het beste weekend everrrrrrr!
Jullie horen snel weer van me =)
Liefs, Sahar
P.S. Ik ben morgen al halverwege!!! =(
Jullie hebben nog wat verhalen van me te goed, dus maar weer een blogje vanuit Nieuw-Zeeland. Na m’n eerste niksdoendag vorige week zaterdag, zijn we zondag weer in de auto gestapt. Eindbestemming: Cathedral Cove in Coromandel! Het was een autoritje van 2,5 uur. Echt bizar eigenlijk dat we elk weekend zo ver rijden. Het is alsof ik elk weekend vanuit Deurne naar familie rijd in de kop van Noord-Holland, terwijl ik dat in Nederland eigenlijk nooit doe omdat dat veel t ever is. En dat weekendje Gisborne van twee weken geleden is gewoon te vergelijk met een ritje Utrecht --> Parijs!
Aangekomen in Coromandel moesten we nog 30 minuutjes lopen vanaf de parkeerplaats naar Cathedral Cove. Ik zou dat nog 10 keer doen want wat is het daar mooi, WAUW! Het is echt een klein paradijsje met helder blauw water, witte stranden, giga rotsen en een leuk watervalletje. Echt zo’n Google afbeelding. We hebben daar de hele middag lekker op het strand liggen zonnen en een beetje gezwommen
Maandag begon de normale werkweek weer. Al eventjes had niemand meer mijn enquete ingevuld en aangezien de teller op 83 stond heb ik besloten een reminder te sturen. Gedurende week kwamen de enquetes gelukkig weer binnen en uiteindelijk heb ik nu 111 enquetes. Prima, ik ben tevreden =) De rest van de week vooral bezig geweest met alle resultaten te analyseren, want dat is veel werk! Gelukkig heeft Dream Au Pair een programma waarbij de grafiekjes er zo uitrollen, dus dat scheelt mij een hele hoop werk. Ondertussen ben ik ook begonnen aan het kwalitatieve deel van mijn onderzoek. Ik moet namelijk ook een aantal families interviewen. Dat worden telefonische interviews aangezien zij allemaal op het Zuider-Eiland wonen. Het plan is om daar deze week of volgende week mee te beginnen.
Op vrijdagavond voor de verandering niet zoveel gedaan, want er stond een lang en druk weekend voor de deur: Labourweekend!! Maandag was het hier Labour Day en dat is een nationale feestdag, een soort Dag van de Arbeid geloof ik. Dat weekend ben ik weer met een georganiseerd tripje van Stagereizen mee geweest. Op zaterdagochtend zijn we met een volle bus aangereden richting Taupo. Na een stop bij een waterval (ze worden gewoon bijna saai…) zijn we doorgereden naar de Bungy Jump!!! Als een kip zonder kop ben ik naar de kassa gelopen en heb ik zo snel mogelijk betaald omdat ik anders bang was dat ik zou afhaken haha. Nog geen kwartiertje later stond ik al op dat platform, 47 meter boven een rivier. Ondertussen was ik mezelf van binnen al helemaal op aan het vreten en stond ik te shaken als een gek. Maargoed, er is nog nooit iemand gestorven bij die bungee jump dus hoe erg kan het nu zijn!? 5 minuten later stond ik eindelijk klaar, ik keek naar beneden en besefte me hoe ontzettend gestoord het eigenlijk is om van zo’n hoogte naar beneden te springen. Maar toen ik me eigenlijk om wilde draaien werd ik al geduwd! Eigenlijk maar goed ook, want iedereen die me een beetje kent weet dat het anders nog 10 minuten had geduurd haha. De eerste keer dat ik naar beneden viel besefte ik me niet zo wat er gebeurde, waarschijnlijk ook omdat ik redelijk onverwachts werd geduwd. Maar tijdens bungees daarna roep ik volgens mij alleen maar ‘Jeeeeeeee!’ en ‘Dit is leeuuuuuuuk!’ en krijg je een enorme adrenaline kick!! Ik krijg nu weer kippenvel! Ik wil nog een keer!!! Ik heb me alleen wel voorgenomen dat als ik het nog een keer ga doen, wat sowieso ooit een keer gaat gebeuren, dat ik zelf ga springen! Sorry mama en oma, ik weet dat jullie het niet zo’n prettig vonden haha. Maar het geeft zo’n kick!!
Na de bungee jump zijn we doorgereden naar ons hostel in Tongariro National Park. De rit er naar toe was echt prachtig! We hebben een heel stuk langs Lake Taupo gereden terwijl de zon onderging. Lake Taupo is het grootste meer van Australazie en het is eigenlijk gewoon een krater! Er is 22.600 jaar geleden een gigantische vulkaanuitbarsting van de Taupovulkaan geweest die zelfs helemaal te zien was in China. Echt een gigaaaa uitbarsting dus en daardoor is er nu een meer van 600 km2 ontstaan.
Daarna zijn we nog langs wat ander giga bergen gereden met sneeuw, waaronder Mount Doom van Lord of the Rings! Dat zijn ook de bergen die we de dag erna zouden beklimmen trouwens. Die avond zijn we vroeg gaan slapen want we zouden de volgende dag om 7.10 am al vertrekken voor de Tongariro Alpine Crossing. Dat is een van de mooiste hikes ter wereld en die is 19.4 km lang. Je doet er gemiddeld 7 tot 9 uur over.
Met een grote backpack op mijn rug vol met eten en drinken (uiteindelijk natuurlijk veel te veel) zijn we om 8 uur in de ochtend aangelopen (speciaal voor Geert: vertrokken). Kelly heeft me zo ongeveer de hele weg uitgelachen omdat ik er bij liep als een scheve Hobit met die huge rugzak die bijna groter was dan ik haha. Bij het eerste deel van de tocht moesten we vooral omhoog lopen want dus echt killing is. Na ongeveer 2 uurtjes kwamen we allemaal mensen tegen die helemaal vol zaten met ijs en die besloten terug te gaan, maar wij liepen nietsvermoedend gewoon door. Nog geen 5 minuten later kwamen we in een of andere gekke sneeuwstorm terecht. De wind waaide 65 km/u en het was ondertussen afgekoeld tot -10! De dag ervoor liepen we nog allemaal in een korte broek en een hempje en nu stond ik daar midden in een sneeuwstorm met bevroren haar, echt een bizar land is dit! Pauze nemen zat er ook niet in want dan koelde je veel te veel af, dus we liepen maar gewoon door. Het was eigenlijk echt zo gaaaaf, ik voelde me echt zo’n Mount Everest beklimmer haha! Ik vond die sneeuwstorm misschien wel het leukste van heel die crossing. Maar toen we na enige tijd de sneeuwstorm uitkwamen was dat ook niet heel verkeerd. Toen we bij de Blue Emerald Lakes aankwamen (dat is een beetje het hoogtepunt van heel die crossing) was het helaas nog een beetje mistig, dus die heb ik niet zo super goed kunnen zien. Maar die meren zijn zo fel blauw, het was alsnog echt zo mooi! De rest van de tocht was gelukkig wat makkelijker want we hoefden alleen nog maar naar beneden te lopen. Het was ondertussen ook helemaal opgeklaard en het uitzicht was wederom weer prachtig. Ik heb echt zo genoten van heel die crossing, wat een avontuur! Op een beetje spierpijn na heb ik verder ook helemaal geen pijn/blaren/ofwatdan ook gehad. In totaal hebben we er 6 uur over gedaan. Aangekomen in het hostel heb ik even een powernappie gedaan en daarna zijn we nog wat wijntjes gaan drinken in de meest saaie bar waar ik ooit geweest ben.
Op maandagochtend moesten we er natuurlijk weer vroeg uit, maar gelukkig hebben we eigenlijk de hele dag in de bus gezeten en heb ik alleen maar geslapen. Je verbrand toch maar even 3000 calorien tijdens die hike!
In 1 weekend van een 47 m hoog plateau afgeduwd en een van de mooiste hikes ter wereld gedaan! Dit was sowieso het beste weekend everrrrrrr!
Jullie horen snel weer van me =)
Liefs, Sahar
P.S. Ik ben morgen al halverwege!!! =(
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
